පැරණි භාරතයේ ප‍්‍රධාන සෘතු තුනක් පැවතිණ. හේමන්ත, ගිම්හාන, වස්සාන වශයෙනි. හේමන්ත සෘතුව, අධික ලෙස ශීතලය. ගිම්හාන සෘතුව, අධික ලෙස උණුසුම්ය. වස්සාන සෘතුවෙහි, අධික ලෙස වර්ෂාව පවතී.
”චරථ භික්ඛවෙ චාරිකං බහුජන හිතාය, බහුජන සුඛාය, ලොකානුකමපාය, අත්‍ථාය හිතාය සුඛාය දෙවමනුස්සානං මා එකෙන දෙව ආගමිත්‍ථ දෙසෙථ භික්ඛවෙ ධමමං ආදී කල්‍යාණං, මජොඩ කල්‍යාණං, පරියොසානං කල්‍යාණං, සාත්‍ථං, ව්‍යඤජනං තෙවල පරිපුනනං පරිසුදධං බ‍්‍රහමචරියං පතාසෙථ” යන බුද්ධ දේශනාවට අනුව එවකට භික්ෂූන් වහන්සේ වැසි සමයෙහි තෙමි තෙමී වුව ද, ධර්ම ජනයාගේ හිතසුව පිණිස චාරිකාවෙහි යෙදුනාහ. එක්තැන්ව වාසය කිරීමක් සිදුවූයේ නැත.
